عشق شش طرفه قسمت 122

 بعد رو به جمع گفتم: آهان بچه ها یک فکر بکر هستید فردا بریم سپیدان؟سامیار:میشه بپرسم سپیدان کجاست؟باحالت مسخره ای گفتم
من:بله فرزندم....جونم براتون بگه که سپیدان من یکدفعه بادایی اینام رفتم پر کوه و برف الآنم که اسفند ماه اونجا حال میده..هستید؟
همه موافقت کردن و قرار شد فردا ساعت7حرکت کنیم..
بعد از خوردن صبحونه خواستم بلند بشم میزو جمع بکنم که چون عادت ماهانه بودم زیر دلم تیر کشید..چون هیچکس تو آشپزخونه نبود دستمو گذاشتم رو دلم و یک ناله ی آروم کردم که همزمان شد با اومدن اتردین..اتردین که منو تو اون حالت دید اومد بغلم کرد و گفت:خانومی چیزی شده؟
دلت درد میکنه؟ سرمو به نشونه ی + تکون دادم که گفت:الهیی...مشکلی داری؟منظورشو فهمیدم ولی روم نشد بگم به جاش سرخ شدم که گونمو بوسید و گفت: آخ اتردین قربون اون سرخ و سفید شدنت بره...
من:خدا نکنه.
خواستم برم میزو جمع کنم که بازومو گرفت گفت:بیا بریم تو اتاق استراحت کن به شقی ونفس میگم جمع کنن..
بعدم باهم رفتیم تواتاق.
منو خوابوند رو تخت و خودش رفت بیرون چند لحظه بعد با یک لیوان چایی دارچین و چند تا قرص اومد تو اتاق..بلندم کرد و گفت:بیا این قرص وبخور.سرمو انداختم پایین که دستشو آورد زیر چونمو سرمو آورد بالا و گفت: آدم که از شوهر خودش خجالت نمیکشه...
به جون بابام قلبم داشت میفتاد تو جورابم...قرص داد بهم بهم و چاییمو به زور کرد تو حلقومم بعدم دوباره منو خوابوند و گفت:استراحت کن.فرداهم با این حالت نمیخواد بریم سپیدان.

عشق شش طرفه قسمت 121

  یکم خودمو تو بغلش جا به جا کردم و با لحنی که نهایت سعیمو کردم که توش کلافگی باشه گفتم
من-آه سامیار انقدر بهم نچسب یکم برو اونور تر گرمم شد حلقه دستاش تنگ تر شد با پاهاش پاهامو قفل کرد دهنشو چسبوند به گوشمو گفت
سامی-من جام راحته شما هم راحت باش و بخواب همینه که هست بعدش گردنمو بوسید ووی مور مورم شد و با حس آرامش به خواب رفتم صبح از گرمی لبای مردی که عاشقش بودم بیدار شدم لبخندی بهش زدم و با دستم هولش دادم کنار البته اون یه میلیمترم از جاش تکون نخورد
سامی-سلام به خانومی خوشگل و خوابالوی خودم در حالی که به زور یه چشممو باز نگه داشته بودم گفتم
من-سلام به آقایی سحر خیز خودم بعدش از تخت بلند شدم و به زور راه دستشویی رو پیش گرفتم
من-اه اه من نمیدونم چرا این اتاق انقدر بزرگه که باید ده متر بری تا برسی به دستشویی سامیارم می خندید و هیچی نمی گفت از دیدن خودم تو آینه دستشویی وحشت کردم موها ژولیده تاپم رفته بود بالا زیر سینه ام شلوارکم یه پاچش بالا بود یه پاچه اش پایین زود کارمو کردم و خودمو یکم مرتب کردم که البته فرقی هم با قبل نکردم بعدش رفتم بیرون
 من-سامیار به نظرت من الآن خیلی خوشگلم که میگی خانومی خوشگلم خندید و اومد بغلم کرد سفت محکم گرم پر حرارت بعدش گفت
سامیار-عشق من که اول صبح به زور از خواب بلند میشه،هپلی و ژولیده،با لباسای نازک و به هر طرف کش اومده،با چشمای نیمه باز و نیمه بسته،با پاهای برهنه روی سرامیک،که داره می گرده دنبال دستشویی و زیر لب غر میزنه...بغل کردنی ترین موجود دنیاس من که برای این نفس جون میدم 

عشق شش طرفه قسمت 120

 سامیارم سامیارم آره سامیار مال منه با هر جمله ای که بهم می گفت احساس می کردم روحم داره به روحش پیوند می خوره یه پیوندی که جدا نشدنیه با صدای بم و مردونه اش که عاشقش بودم از فکر اومدم بیرون جلوی صندلی زانو زده بود نورای شمع تو صورت جذاب و خوشگلش انعکاس پیدا کرده بود چشمای عسلیش برق می زد
سامیار-نفس انقدر پرتمنا و قشنگ اسممو صدا کرد که یه لحظه قلبم واستاد
من-جان نفس
سامیار-جانت بی بلا خانومم
بهش لبخند زدم که دست گلو گرفت سمتم و گفت
سامیار-گل وسطیه رو بردار آروم گل رز قرمزو کشیدم بیرون به ساقه اش یه جعبه مکعبی شکل کوچیک قرمز وصل بود نگاش کردم که با اشاره سر ازم خواست جعبه رو باز کنم هنوزم رو به روم زانو زده بود جعبه رو باز کردم توش یه حلقه پر نگین خوشگل بود حلقه رو از جعبه درآوردم و گرفتم جلوی چشمام منظورش چی بود سرمو آوردم بالا و گنگ نگاش کردم وای که وقتی اینجوری نگام می کرد دوست داشتم بخورمش گوشه لبمو به دندون گرفتم الآن وقت این فکرا نبود با یه دستم انگشتر رو از دستش گرفتم و با اون یکی دستم دست چپشو گرفتم تو دستم حلقه رو کردم تو دستش
من-اینجوری خیالم راحت تره نگاهش اول سر خورد رو انگشتر بعدش دست چپ من از توی جیب کتم یه بسته درآوردم دادم بهش انقدر تو شوک بود که بدون اینکه چیزی بگه بازش کرد و با دیدن رینگ ساده و مردونه ای که توی جعبه بود سرشو کرد سمت من
من-گربهه زبون جوجوی منو خورده یه چیزی بگو دیگه عزیزم

عشق شش طرفه قسمت 119

 از همه مهتر یه پسر چشم عسلی بود که به میز تکیه داده بود و با لبخند نگام می کرد .
سامیار
 از نگاه کردن بهش سیر نمی شدم هر چقدر که بیشتر نگاش می کردم بیشتر تشنه و بی قرار لباش عطر تنش دستاش نفساش دوست دارم گفتناش می شدم تو وجودش یه جاذبه ای بود که نمی تونستم در برابرش مقاومت کنم مخصوصا حالا که می دونستم مال منه مال خود خودمه دستامو از هم باز کردم و تکیه امو از میز گرفتم انگار که منتظر همین حرکتم بود که قدماشو سریع کرد و خودشو انداخت تو بغلم با لذت بغلش کردم مثل یه پیشی ملوس خودشو فشار می داد به سینه ام گونه اشو چسبوند به گردنم بعدش زیر گلومو بوسید آخ که این دختر با قلب من چیکارا که نمی کرد با این کاراش بیشتر دیونه اش میشدم
من-عاشقتم دختر دیوونه اتم 
نفس

 بوسه سریعی که نشوندم رو گونش جواب حرفش بود زود از بغلش اومدم بیرون و رفتم پشت میز نشستم اونم بعد من اومد نشست دستامو قلاب کردم توهمو گذاشتم روی میز این پسر چه می دونست با این کاراش چه بلایی سر من میاره
من-سامیار واقعا نمی دونم چی بگم آخه این کارا لازم بود دستاشو دراز کرد و با یه دستش دستامو گرفت با اون یکی هم گونه امو نوازش کرد بعدش دستاشو برداشت و تکیه داد به صندلیش لبامو غنچه کردم
سامیار-لابد لازم بود که این کارو کردم عزیزم شما هم خانومی کن به این دل عاشق بنده رحم کن لباتو اینجوری نکن لب زدم عاشقتم گفتش
سامیار-ما بیشتر
 لب زدم دیوونه اتم

عشق شش طرفه قسمت 118

 من-فهمیدم خب چرا زودتر نگفتی بهت بگم نگاش مشتاق شد
من-دستت درد نکنه منو تا بالا آوردی چمدونم رو جمع کنم 
سامیار فقط نگام می کرد بعدش خیلی یهویی گفت
سامیار-عاشق همین دیوونه بازیات شدم
بعدش به ثانیه نکشید که رو هوا بودم انقدر چرخوندم که سرگیجه گرفته بودم بی اختیار می خندیدم بلند بلند قهقهه  می زدم از ته ته دل میون زمین و هوا گفتم 
من-منم فکر کنم عاشق همین ابراز محبت خرکیتو قلدر بازیات شدم نمی دونم پاش به جایی گیر کرد یا از قصد سکندری خورد و افتاد رو تخت منم روش ......دستامو گذاشتم رو سینه اشو بالاتنه امو از بالا تنش جدا کردم ولی دستاش که دور کمرم بود مانعی بود برای بلند شدن از روش سرشو از رو تخت جدا کرد و به صورتم نزدیک کرد هرچقدر اون صورتش رو می آورد نزدیک تر من می بردم عقب تر یکی از دستاشو از کمرم جدا کرد و گذاشت پشت گردنم و نذاشت سرم رو عقب ببرم و سرشو انقدر نزدیک صورتم کرد که پیشونیش چسبید به پیشونیم و بینیش چسبید به بینیم زمزمه کرد
سامیار-ازم فاصله نگیر باشه حالا دوباره اون جمله رو بگو
من-کدوم جمله رو؟

داستان آغوش قسمت 130

 الان دو هفته است اینجاییم ... وقتی از امنیتمون مطمئن شدیم شما رو خبر کردیم ...
به اینجا که رسید سکوت کرد ... 

وارنا به قول خودش جزئیات رو نگفت ولی من می تونستم همه درداش رو تجسم کنم ... من داداشم رو می شناختم ... نگاهم افتاد به ماریا نشسته بود کنار وارنا و تکیه داده بود به بازوش ... اصلا از مرگ خونواده اش ناراحت نبود ... حق هم داشت! کم ظلم در حقش نکرده بودن ... انگار از چشمام حرفام رو خوند که به حرف اومد و گفت:
- وقتی داداشم کشته شدن ... یه لحظه حس بدی بهم دست داد ... بالاخره خونواده ام بودن ... اونا اگه نمی ذاشتن من هیچ وقت به وارنا نمی رسیدم ... اما اینو می تونم اعتراف کنم که ناراحتیم به خاطرشون زیاد نبود ... شاید اگه کمی محبت دیده بودم بعد از اونا دووم نمی آوردم ... اما دریغ!
آهی کشید و بیشتر به وارنا چسبید ... همه سکوت کرده بودیم ... انگار میخواستیم به خودمون این قضیه رو تفهیم کنیم ! هنوز هم باورش سخت بود ... با اینکه برادرم جلوم نشسته بود!!!

داستان آغوش قسمت 129

وارنا دوباره اومد طرف من دست انداخت دور کمرم و گفت:
- بریم تو عزیز دلم ...
- بقیه کجان؟
- توی پذیرایی ... منتظر توان ...
وارد که شدم از دیدن مامی و پاپا و ماریا یه بار دیگه اشک از چشمم سرازی شد یکی یکی همه رو بغل کردم و ماریا رو بیشتر از بقیه ... ماریا هم دیگه غم توی چشمش نبود ... چشماش برق عجیبی داشتن ... برعکس گذشته ... وقتی بغل و بوسه و گریه تموم شد همه نشستیم دور همو من در حالی که دلم نمی یومد چشم از وارنا بردارم گفتم:
- کجا بودی؟ زود باش بگو ... می خوام ببینم می تونم ببخشمت یا نه ...
لبخندی زد و گفت:
- همین الان می خوای بدونی؟
- دقیقا الان ...
آراد به کمکم اومد و گفت:
- از وقتی که تو رفتی من خودم شاهد لحظه به لحظه زجر کشیدن ویولت بودم ... وقتی هم فهمید زنده ای توی این یه هفته داغون شد ... هر شب کابوس می دید ... حق داره خیلی چیزا رو بدونه ...

داستان آغوش قسمت 128

 آراد دوید سمت اتاق و لحظاتی بعد با چند پتو برگشت ... همه رو پیچید دور و من گفت:
- حتما هم یم ذارم با این حالت تنها پاشی بری فرانسه ... یه چند روز صبر می کنی با هم می ریم ... زود کارد درست می شه ... قول می دم ...
دوباره زار زدم:
- دلم براش تنگ شده ... آخه ... چطور ممکنه؟ آرسن گفت خودش بوده ... گفت سوخته ... ما خاکش کردیم ... با ماریا ... کنار ماریا! آخه چطور باور کنم ... شاید دروغ باشه ... اگه دروغ باشه دوباره چطور دلمو راضی کنم؟
نشست کنارم و به نرمی گفت:
- دروغ نیست عزیزم ... آرسن باهاش حرف زده ... می گه مطمئنه حالش خوبه ... هم خودش ... هم خانومش!
پس ماریا هم زنده بود !!! سرم رو به نشونه ناباوری تکون دادم و گفتم:
- پس این یک سال و نیمه کجا بود؟!!! چرا زودتر خبر نداد که زنده است؟!!! چرا؟ چرا گذاشت اینقدر از غمش اشک بریزم؟ چرا؟؟؟؟؟
داشتم داد می زدم ... کاش آراد بغلم می کرد ... ولی می دونستم یه آرزوی محاله ... گفت:
- باید صبر کنی ... می ریم پیشش ازش بپرس ... حتما می تونه قانعت کنه ...
- می خوام برم ... دیگه نمی تونم اینجا رو تحمل کنم ...
- فقط چند روز ... به خاطر من !

داستان آغوش قسمت 127

مدام تکرار می کرد:
- مطمئنی؟! خدای من ! واو! یا امام زمون ... باشه ... نه باشه حواسم هست ... می خوای خودم بگم؟! نه ... باشه باشه خودت بگو .. من هستم .. آره خودم می یارمش ... با من خداحافظ ...
گوشی رو با نگرانی گرفت سمتم ... گوشیو چنگ زدم و گذاشتم در گوشم ... نا نداشتم دیگه حرف بزنم ... مطمئن بودم یه بلایی سر یه نفر اومده ... نالیدم:
- بگو تا نمردم ...
- ببین ویولت ... اگه بخوای اینجوری کنی نمی گم ...
- بگو آرسن ... بگو جون عمو لئون بگو ...
- قضیه ... قضیه راجه به وارناست ...
خون تو رگم منجمد شد ... همه بدنم خشک شد و لال شدم ... حتی نمی تونستم سوالی بپرسم ... با نگرانی صدام زد:
- ویولت ... ویولت خوبی؟!
آراد که رفته بود داخل آشپزخونه با یه لیوان شربت قند نشست کنارم و لیوان رو گرفت جلوی دهنم ... یاد روز چهلم وارنا افتادم ... دقیقا با همین حالت بهم آب قند داد ... یه قلوپ به زور خوردم ... آرسن هنوز داشت صدام یم کرد ... از ترس اینکه قطع کنه نالیدم:
- آر ...سن ... قا ... تلاش ... پیدا شدن؟

داستان آغوش قسمت 126

زمزمه وار گفت:
- بعضی وقتا حس میکنم مکن از این قماش نیستم ... منو چه به قاطی اینا شدم ...
- آراد ... حرفی نزن که مجبور شم بهت بگم ذهنت معیوبه ... عایشه هم بین ماست ... مگه اون مثل ماست؟ توی هر جمعی آدم باید بتونه خودش رو شاد نشون بده ... و در باطن هم شاد باشه ... به وسیله چیزایی که شادش می کنن؟ چرا باید به چیزایی فکر کنیم که آزارمون می دن؟
آهی کشید و حرفی نزد ... دست به سینه ایستادم و گفتم:
- مثلا فکر کن من الان بشینم به خاطر برادرم زار زار گریه کنم ... این ظلمه در حق کی؟!!! صد در صد خودم ...
بازم آه کشید و هیچی نگفت ... حس کردم نمی فهممش .. آراد هم یه پسر بود ... یه پسر جوون که صد در صد غرایضی داشت! ولی تا این سن جلوی خودش رو گرفته بود ... به وسیله اعتقاداتش ... یم دونست با دیدن ناتالی و امثال اون اذیت می شه ... کاش می تونستم کمکش کنم ... چقدر دوست داشتم بهش اعتراف کنم که چقدر دوسش دارم! چقدر دوسش داشتم بغلش کنم و سر بذارم روی سینه اش تا بدونه از این به بعد کسی هست که دائم نگرانش باشه ... نا خودآگاه خودم رو کشیدم به سمتش و خواستم بچسبم بهش که سریع ازم فاصله گرفت ... با تعجب نگاش کردم ... چشماش سرخ سرخ بود ... دهنش رو باز کرد و فقط گفت:
- تو پاکی ویولت ... خیلی پاک ...
بعد زا این حرف ازم فاصله گرفت و رفت ... حس کردم اونم دقیقا تو همون فکری بوده که من بودم!