دیگه داشتم دیوونه میشدم همش بالا میاوردم
وقتی اومدم بیرون کامران و ندیدم
روی کاناپه دراز کشدم که کامران سرو کله اش پیدا شدو گفت
-اماده شو بریم بیرون
-من نمیام حوصله ندارم
-بلند شو بریم شاید حالت بهتر بشه
گفتم نمیام
-به درک نیا
اومد نشست رو مبل جلوییم وگوشیش و دراورد و زنگ زد به یکی
-سلام عزیزم
-اره منم خوبم
-مگه حتما باید کاری داشته باشم شاید دلم واست تنگ شده باشه
قهقه ای زد وگفت
-ای شیطوون،نه بابا میخواستم ببینم وقت داری بریم بیرون؟
-اوه اوه زبون نریز بچه
-قربونت برم پس 8 اماده باش میام دنبالت،فعلا
وقتی داشت حرف میزد زیر چشمی داشت بهم نگاه میکرد
منم بی تفاوت چشام وبسته بودم ولی تمام حواسم بهش بود که داره چی میگه
پسره ی بیشور یکم دیگه اصرار نکرد باهاش یرم
با بوی سیگار از جام بلند شدم با نفرت بهش نگاه انداختم وداشتم میرفتم سمت اتاقم که با صدای جدیش واستادم
-بهار واستا ببینم
واستادم ولی برنگشتم