گاه و بی‌گاه از من می‌پرسند:
«به جز کشور خودت به کدام کشور دیگر علاقه داری؟»
همیشه یک جواب داشته‌ام:
«تایوان !»
و مردم می‌پرسند «تایوان؟ چرا تایوان؟»
جواب خیلی ساده است. چون تایوان صخره‌ای لم یزرع در دریایی پر از امواج توفانی و بدون منابع طبیعی برای زندگی کردن است. حتی برای ساخت و ساز باید از چین ، شن و ریگ وارد کند .
با وجود همه این ها چهارمین ذخایر کلان مالی دنیا را در اختیار دارد. زیرا به جای کندن زمین و استخراج هر آنچه که بالا می‌آید، تایوان ذهن و افکار 23 میلیون تایوانی را می‌کاود، استعدادشان را، انرژی‌شان را و هوش و ذکاوت شان را، چه زن و چه مرد.
همیشه به دوستانم در تایوان می‌گویم:
شما خوشبخت‌ترین مردم دنیا هستید، چطور این قدر خوشبخت شده‌اید؟
نه نفت دارید، نه سنگ‌آهن، نه جنگل، نه الماس، نه طلا، فقط مقدار کمی ذخایر ذغال سنگ و گاز طبیعی .
به خاطر همین هم هست که فرهنگ تقویت مهارت‌هایتان را توسعه داده‌اید
کاری که امروزه ثابت شده با ارزش ترین و تنها منبع تجدیدپذیر واقعی در جهان است.
به قلم توماس فریدمن